ARMENO – CLASSICA ԶՈՒԳԱԿՇԻՌ
Մենագրությունը խնդիր ունի լուսաբանելու հայոց մտահոգևոր
առնչությունները անտիկ (հունահռոմեական) միջավայրի հետ։ Պարառում է պատմական տարբեր դարաշրջաններ՝ սկսյալ դասական
Աթենքից մինչև անկում ապրող Հռոմեական Հանրապետություն և վաղ
միջնադարյան Հայք։ Բովանդակային առումով համաբերում է իմաստասիրության և պատմության, սոցիալական խաղի և թատրոնի, պատմագրության և ազգային ինքնության տարակերպ հարացույցներ։ Այս
մոտեցումներն էլ պայմանավորել են մենագրության կառույցը՝ բաղկացած երեք տիպաբանական հանգույցից՝ «Իմաստասիրություն և պատմություն», «Ընկերային խաղ, թատերայնություն և պատմություն»,
«Իմաստասիրությունը պատմության համածիրում»։ Այս դիտանկյունները դիմավորված են անցյալի ականավոր դեմքերով, որք ներգրավված
էին Արևմուտքի ընդհանրական մտահոգևոր պլազմայում՝ Պլոտինոս և
Մովսես Խորենացի, Պերիկլես–Սոկրատես և Արտավազդ Բ, Սալլուստիուս և Եղիշե։ Նրանց հանդիպման հարթակը արդի հետազոտողի
հակառակ հեռանկարն է՝ ունակ հաղթահարելու պատմական ժամանակի և տարածության առարկայական սահմանները։